Zurbaoko kultur ondarea
“Zurbao” XI. Mendean (1025) aipatu zen lehenengo aldiz, Kukula-Donemiliagako (Errioxa) Monastegiari urtero egiten zitzaion ordainketa (“dos rejas de (arado de) hierro”) jasotzen duen dokumentuan. Beraz, familia ugari bizi ziren herri oparo bat zen, garai hartarako. Inguruko lurren jabe ziren eliteko familia horietako batzuk (Basterratarrak, eta Zurbaotarrak) dorretxeak eraiki zituzten bertan. Hainbat mende geroago (XVIII), familia horietako ondorengoek dorreak bota zituzten, eta lur horietan jauretxe erosoagoak eraiki zituzten, beren garaiko estiloan. Jauregi horiek, hainbat alditan, Arabako Ermandadearen Batzar Nagusien urteko bilerak egiteko erabili ziren. Garai bateko Zurbaoko oparotasunaren lekuko da, era berean, San Esteban Protomartiriaren eliza; gaur egun eraikin handi bat dena, kanpandorre eder bat duena, hasierako erdi aroko tenplu erromanikoaren hedapenaren eta ondorengo eraberritze gotiko-errenazentistaren ondorio (azken honi dagokionez, ojiba-arkua gordetzen da, XV. Mendekoa). Gurutze bat (1625) eta bi ermita – San Pelaiorena, eta San Juan Bataiatzailearena (edo “San Felices”), biak XIX.an suntsituak, ere bertako ondarearen zati dira, eta herritarren erlijiozkotasunaren lekuko. Andureas-eko harrizko zubia (XIX) Alegria errekaren gainetik igarotzen zen, herritik pasatzen zenean; ondoren, XX. mendean urak desbideratu ondoren, ortu eta soroen artean geratu zen. Azkenaldian, Zurbao hazi egin da, urbanizazio berrien eraginez; horren ondorioz, bere itxura tradizionalaren zati bat ere galdu du.